طریقه نصب اعلام حریق و سیستم اعلام حریق به سادگی و قدم به قدم

مقاله حاضر به بررسی طریقه نصب سیستم‌های اعلام حریق می‌پردازد و مراحل آن را به سادگی و قدم به قدم توضیح می‌دهد. سیستم‌های اعلام حریق از اجزای مختلفی تشکیل شده‌اند که نصب صحیح آن‌ها برای تأمین ایمنی ساختمان و جلوگیری از حوادث آتش‌سوزی ضروری است. در این مقاله، به بررسی طریقه نصب اعلام حریق، نکات مهم، و نیازمندی‌های استاندارد این سیستم‌ها خواهیم پرداخت تا خوانندگان بتوانند با اطمینان بیشتری به این فرآیند مهم پرداخته و محیط زندگی یا کار خود را ایمن‌تر کنند.

انواع سیستم‌های اعلام حریق

انواع سیستم‌های اعلام حریق را می‌توان به سه دسته اصلی تقسیم کرد: 

سیستم‌های اعلام حریق موضعی (خانگی)

این سیستم‌ها به دود حساس هستند و شامل یک کاشف دود با آژیر داخلی کوچک می‌باشند که از باتری یا برق شهری تغذیه می‌شود. سیستم‌های اعلام حریق موضعی معمولاً در ساختمان‌های کوچک یک طبقه استفاده می‌شوند، زیرا توانایی پوشش چند طبقه یا فضاهای بزرگ را ندارند. نصب این سیستم‌ها باید توسط افراد مجرب و تأییدشده توسط سازمان آتش‌نشانی انجام شود تا عملکرد ایمنی و مؤثری داشته باشند.

سیستم‌های کشف و اعلام حریق خودکار متعارف (معمولی)

این سیستم‌ها شامل یک مرکز کنترل و صفحه نمایش، شستی‌ها، کاشف‌ها و وسایل هشداردهنده حریق هستند. برق این سیستم از برق شهری تأمین شده و به باتری نیز مجهز است. سیستم متعارف از چندین مدار مستقل (معمولاً 1 تا 32 مدار) تشکیل شده که هر مدار با استفاده از دو رشته سیم و تعدادی کاشف و شستی، یک منطقه خاص را پوشش می‌دهد. این سیستم‌ها برای تشخیص آتش‌سوزی و اعلام حریق در یک منطقه کلی کاربرد دارند.

سیستم‌های کشف و اعلام حریق خودکار با قابلیت آدرس‌دهی

این سیستم‌ها نیز مشابه سیستم‌های متعارف دارای مرکز کنترل، صفحه نمایش، شستی‌ها و کاشف‌ها هستند و برق موردنیاز خود را از برق شهری و باتری تامین می‌کنند. مدارهای این سیستم به صورت حلقوی (لوپ) طراحی شده‌اند که امکان تشخیص دقیق محل کاشف‌ها یا شستی‌هایی که علائم حریق را ارسال کرده‌اند، فراهم می‌آورد. از این رو، سیستم‌های آدرس‌دهی شده دقت بالاتری در تشخیص علائم کاذب دارند و می‌توانند مکان دقیق منبع حریق را نشان دهند، که این ویژگی آن‌ها را برای محیط‌های بزرگ و پیچیده ایده‌آل می‌سازد.

اجزای اصلی سیستم اعلام حریق

سیستم‌های اعلام حریق از اجزای متعددی تشکیل شده‌اند که هماهنگی و عملکرد درست آن‌ها باعث می‌شود تا به‌موقع وقوع حریق تشخیص داده شود و هشدارهای لازم ارسال شود. هر کدام از این اجزا نقش ویژه‌ای دارند که به کنترل، شناسایی و اطلاع‌رسانی دقیق و سریع حریق کمک می‌کنند. این اجزا با همکاری یکدیگر امکان کاهش آسیب‌های جبران‌ناپذیر ناشی از حریق را فراهم می‌کنند.
برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه طریقه نصب سیستم اعلام حریق با گروه بست الارم تماس حاصل فرمایید.

اجزای اصلی سیستم اعلام حریق شامل موارد زیر است:

• پنل کنترل اعلام حریق: مرکز اصلی مدیریت سیستم که اطلاعات را از دتکتورها و دستگاه‌های آغازگر دریافت کرده و فرآیند هشدار را آغاز می‌کند.

• دستگاه‌های آغازگر: تجهیزاتی که امکان شروع اعلام حریق را فراهم می‌کنند، مانند شستی‌های دستی یا دکمه‌های اضطراری.

• دتکتورها: شامل انواع مختلفی هستند، مانند دتکتورهای دود، حرارت، و پرتو، که هرکدام علائم اولیه حریق را شناسایی می‌کنند.

• دستگاه‌های اطلاع‌رسانی: شامل دستگاه‌های شنیداری و دیداری مانند بارق‌ها و آژیرها، که وظیفه هشدار دادن به افراد در محل را دارند.

• شماره‌گیرها یا ارتباطات: این بخش وظیفه اطلاع‌رسانی به مراکز اضطراری مانند آتش‌نشانی یا مدیران ساختمان را به عهده دارد.

• منابع تغذیه: شامل باتری‌ها و منابع پشتیبان انرژی که در صورت قطع برق، سیستم را فعال نگه می‌دارند.

مراحل نصب سیستم اعلام حریق (H2)

طریقه نصب اعلام حریق نیازمند طی مراحل دقیقی است که با رعایت آنها می‌توان عملکرد بهینه سیستم را تضمین کرد. مراحل نصب شامل:

• بررسی و ارزیابی محیط نصب: در بررسی طریقه نصب سیستم اعلام حریق، ابتدا باید محیط به‌خوبی بررسی شود تا نوع و تعداد تجهیزات اعلام حریق مناسب برای آن تعیین گردد. در این مرحله، محل قرارگیری پنل‌ها و دتکتورها نیز مشخص می‌شود.

• طراحی نقشه سیستم اعلام حریق: پس از ارزیابی محیط، نقشه‌ای برای نصب سیستم کشیده می‌شود که شامل محل نصب دتکتورها، شستی‌ها، آژیرها و پنل کنترل است.

• نصب تجهیزات اصلی: در این مرحله، پنل کنترل مرکزی، دتکتورها (مانند دتکتور دود و حرارت)، شستی‌ها و آژیرها در مکان‌های تعیین شده نصب می‌شوند. نصب تجهیزات باید با توجه به استانداردها و ارتفاع مناسب انجام شود.

• سیم‌کشی و اتصال تجهیزات: پس از نصب تجهیزات، سیم‌کشی بین پنل کنترل و تجهیزات اعلام حریق انجام می‌شود. این مرحله باید با دقت انجام شود تا از بروز خطاهای احتمالی جلوگیری شود.

• تأمین منبع تغذیه: سیستم اعلام حریق نیاز به منبع تغذیه مناسب دارد که معمولاً شامل برق شهری و باتری پشتیبان است تا در مواقع قطع برق نیز سیستم فعال بماند. در بررسی تخصصی طریقه نصب اعلام حریق این مطلب به صورت دقیق در نظر گرفته میشود.

• بررسی و تست سیستم: پس از اتمام نصب، باید تمامی اجزا و عملکرد کلی سیستم بررسی و تست شوند تا اطمینان حاصل شود که سیستم به درستی کار می‌کند و تمامی هشدارها به‌موقع ارسال می‌شوند.

• آموزش و تحویل سیستم: در پایان، آموزش‌های لازم به کاربران ساختمان داده می‌شود و سیستم تحویل داده می‌شود. 

جهت سرویس و نگهداری سیستم اعلام حریق و چک لیست آن به مقالات موجود در سایت مراجعه فرمایید.

نکات مهم در نصب سیستم اعلام حریق

در نصب سیستم اعلام حریق، نکات کلیدی شامل انتخاب مناسب نوع سیستم، جانمایی دقیق و صحیح دتکتورها و آژیرها در مکان‌های استراتژیک، تأمین منبع تغذیه پایدار، و رعایت اصول سیم‌کشی برای جلوگیری از خطاهای احتمالی است. اطمینان از عملکرد بدون نقص سیستم در شرایط اضطراری و جلوگیری از هشدارهای کاذب اهمیت بالایی دارد. همچنین باید تجهیزات مورد استفاده دارای تأییدیه استاندارد و کیفیت لازم باشند تا امنیت ساختمان تضمین شود.

رعایت استانداردها و مقررات در نصب سیستم اعلام حریق از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا این استانداردها با هدف اطمینان از عملکرد بهینه سیستم و ایمنی ساکنین تدوین شده‌اند. استانداردهای بین‌المللی مانند NFPA و مقررات داخلی سازمان آتش‌نشانی، دستورالعمل‌هایی برای نصب، سیم‌کشی و فاصله‌های لازم بین دتکتورها و دیگر تجهیزات ارائه می‌دهند. همچنین نصب توسط افراد مجرب و مورد تأیید سازمان‌های مربوطه از الزامات است تا تجهیزات به‌درستی عمل کرده و استانداردهای ایمنی به‌خوبی رعایت شوند.

مشاوره با متخصصین نصب سیستم‌های اعلام حریق و انجام تست‌های دوره‌ای اهمیت زیادی در نگهداری عملکرد این سیستم‌ها دارد. مشاوره تخصصی کمک می‌کند تا نوع سیستم و تجهیزات متناسب با ساختمان انتخاب شوند و همچنین نصب و راه‌اندازی به شیوه‌ای اصولی و استاندارد انجام شود. انجام تست‌های دوره‌ای نیز از اهمیت بالایی برخوردار است، چراکه سیستم اعلام حریق به مرور زمان ممکن است دچار نقص یا خرابی شود؛ بنابراین، با تست‌های منظم و بازبینی عملکرد، اطمینان از آماده‌به‌کار بودن سیستم در مواقع ضروری حاصل می‌شود.

نگهداری و سرویس سیستم اعلام حریق

سرویس و نگهداری منظم سیستم اعلام حریق برای اطمینان از عملکرد صحیح و طول عمر این سیستم ضروری است. این سیستم‌ها شامل اجزای متعددی از جمله دتکتورها، آژیرها، و کنترل پنل‌ها هستند که با گذشت زمان ممکن است نیاز به تعمیر یا تعویض داشته باشند. به‌کارگیری یک شرکت متخصص یا تکنسین آموزش‌دیده برای تعمیرات دوره‌ای و بازرسی‌های دقیق، کمک می‌کند مشکلات پیش‌آمده شناسایی و رفع شوند، و از بروز هشدارهای کاذب جلوگیری شود. به عنوان یک قانون، سیستم اعلام حریق باید حداقل هر 12 ماه یکبار به‌طور کامل سرویس شود تا کارایی آن به‌طور کامل حفظ شود.

زمان‌بندی تعمیرات و نگهداری

براساس استاندارد BS5839، نگهداری سیستم اعلام حریق به بازدیدهای هفتگی، ماهانه، سه‌ماهه، سالانه، دو یا سه‌ساله و چهار سال یکبار تقسیم می‌شود. این بازرسی‌ها شامل تست عملکرد آژیرها، دتکتورها، و چراغ‌های نشانگر در فواصل زمانی مختلف است. در بازدیدهای هفتگی، عملکرد کلی سیستم چک می‌شود؛ ماهانه و سه‌ماهه، تست کامل اجزا انجام می‌گیرد؛ و در سرویس‌های سالانه و چندساله، علاوه بر تعویض قطعات فرسوده، مواردی مانند غبارگیری دتکتورهای دود و تعویض باتری‌های پشتیبان نیز صورت می‌گیرد.

تشخیص و رفع مشکلات رایج

از مشکلات رایج سیستم‌های اعلام حریق می‌توان به آلارم‌های کاذب، خرابی دتکتورها، و فرسودگی باتری‌ها اشاره کرد. آلارم کاذب غالباً ناشی از حساسیت زیاد دتکتورها به گرد و غبار یا مشکلات نرم‌افزاری در کنترل پنل است. این مشکلات با تمیز کردن دوره‌ای دتکتورها و بازبینی نرم‌افزارها به‌راحتی قابل حل هستند. بررسی سلامت باتری‌ها نیز اهمیت ویژه‌ای دارد؛ زیرا باتری‌های ضعیف می‌توانند در شرایط اضطراری از کار بیافتند.

جمع بندی

به‌طور کلی، سیستم‌های اعلام حریق نقش بسیار مهمی در تأمین ایمنی ساختمان‌ها و کاهش خسارات جانی و مالی ناشی از حریق دارند. نصب و نگهداری مناسب این سیستم‌ها، از جمله بازرسی‌ها و سرویس‌های دوره‌ای منظم، موجب می‌شود که تمامی اجزا در شرایط بهینه عمل کنند و احتمال بروز هشدارهای کاذب یا نقص در عملکرد به حداقل برسد. همچنین، مشاوره با متخصصین و رعایت استانداردها تضمین می‌کند که سیستم اعلام حریق در مواقع اضطراری به‌درستی کار کند و به بهترین نحو از جان و اموال ساکنین محافظت نماید.

سوالات متداول